Bizira sortuak izan gara biziaren alde egiteko, bizidun izanik, gu-re barrua bizitzeko eta bizidunak biziarazteko. Hau guregan haragiturik bagenu, ez genuke egiazkoak izateko arazorik izango, eginkizun handi baten bultzatzaile garela sinestuko baikenuke. Esandakoa helburu sakon eta bete baten adierazlea bada ere, bizia sortu baino, heriotza sustatu nahi dugu, hitzez eta ekintzez, ezikusia, bekaitza, zurrumurrua, haserrea, gorrotoa, nahieza bultzatuz, hain zaigu erakargarri errazkerian erortzea.
Bide asko dira Biziak erakusten dizkigunak, anitzak, desberdinak, askatasunetik erabakitakoak, izan ere, geu gara geure zein besteen buruei egindako epaien erantzule bakarrak, eta hala, inori edo ezertxori esandako edo egindako ezerk geu kutsatzen gaitu, barruz eta larruz geu aldaraziz. Peruko Nelida Ayai ekintzaile ekologistaren hitzak gogoratuz: «Ura lurraren odola da, eta odolik gabe lurrak ez du bizirik». Esaldi hau irakurriz, eguneroko aritzean, oso garbi izan behar genuke, gure larru-barruei zer egiten ari gatzaizkien horrenbeste gorroto eta indarkeria piztuz. Erreparatu besterik ez dago naturak jasaten dituen etengabeko indarrezko garbitzeak ikusita, zertan bihurtzen ari garen, errazkeriaren eta makurkeriaren morroi, sorkuntza guztiaren barruan sorkari adimentsuak izanik, sortu nahi dugun izadiaren suntsitzaile eta gizadiaren hondatzaile.
Gontzal Mendibil eta Xeberrik aspaldi, esanahi handiko kantu batean, «Herria maitatzeko era asko dago» zioten, eta Bittor Kapanagaren berba ederroz askotan oroitu naiz, hitz hauek denboraren joanean, beti, arnas berria dutelako, izan bete eta batu baten erakusle direlako, jarrera batzaile eta integratzailearen adierazgarri, eta ez, Kapanagak berak zioen moduan, egun, ikusten eta esaten diren esaldi makur eta gezurti asko bezala: «Non dago gauzak berriz ikusteko eta egitzat dauden gezur sakratuak gezurtzat salatzeko, edo gezurtzat dauden egia gordinak egiztatzeko?».
Hala gabiltza, egunerokotasunean gure eta gizakiaren galera bilatzen, Biziak eman digun izana bera zigortzen, eta horrekin batera, irazanez edo sortuz geuk maitatzeko dugun bidea desagertarazten, bestelako lanik ez bagenu bezala. Ikusi besterik ez dago zenbat gizaki etsitu dagoen bazterretan, zenbatek bere bizia ezertarako ez dela pentsatzen duen, edo gutxienez, kredo horren zabaltzaile nola bihurtu den.
Interneten Urretxu-Zumarragako Ahotsak bideoa ikusten eta entzuten aritu naiz, adineko pertsona askoren bizipen, esperientzien jakintzaz gozatzen. Zein lan bikain egin den horrelako proiektuan, zein ekarpen oparo egin dituzten adineko pertsonek, uste dut horrelako egitasmo interesgarriek gure izanaren sustraiak hobeto ezagutzeko okasioa ematen digutela. Gauza bera egin behar litzateke egungo gazte, heldu eta haurrekin, asko dute esateko. Iruditzen zait biltzea, elkarrekin esperientziak partekatzea, elkarrengandik ikastea helburu duten jardunek gure izana sendotzen dutela, gure sortzeko bidea areagotzen.
Peio Biainek, bere Abierto por reformas blogean, gauza bitxi eta interesgarri bat egin zuen Arcelor Mittalen auziaren inguruan, Zumarragako UGLE ikastetxeko bere ikasleei, etorkizun beltza zela eta, hausnarketa sakonean arituz ideia berriak emateko gomendatu zien. Baita ondo egin ere, zein ideia aberats, taxuzkoak irakurri nituen bertan, eredugarria proposamena, alegia, gure gazteak arazo gaitzaren aurrean proposamen berriak egiteko lanean jarri, bejondeizuela guztioi, hori bai eraikitzea! Herri eta ahots bagara, egin dezagun Bizia suspertuz, gure bizitzotan sortzen arituz, hain zuzen eraikitzeko ekintzan murgiltzen garen bakoitzean, egiazkoak izaten ikasiko dugu. Bego nahi hau zuongan.
