Yon Ander Marcos, Egurrezko zaldia
Telefono deia:
– Kaixo, zer moduz?
– Kaixo, hemen koarentenan, zu zer moduz? Osasunez ondo? Lanean ondo?
– Ez dakit egia esan. Egunero noa lantegira eta beldurra dut birus hau etxera eramango dudan. Zu ikasketekin ondo?
– Baietz esan behar. Egunero dezente ordu sartzen ditut eta egunak leher eginda uzten nau. Pijo alienatua sentitzen naiz.
– Hau ez da normala, aizu! Kartzelan bezala gaude.
– Lasai! Jabetu zara Espainiako erregeak egin duenaz?
– Ez, zer bada?
– Esan dutenez ez dakit zenbat milioi euroko bufoa omen dauka Suitzan eta bere semeak ez du ezer egin behar. Telebistaren bidez jabetu gara, baina badakizu, telebistaren egiak erdiak ustel.
– Ene bada. Seguru poltsikoan beste edo beste xentimo gordeko dituela zikin horrek!
– Egia esan, guzti hau ikusita, U30-eko grebaz geroztik, hainbat kontu berrazaleratu beharra daudela uste dut.
– Ados, bai! Kapitalismoaren ahultasuna nabarmen gelditzen dabil gainera.
– Ederto! Aukera dugu mundua aldatzeko. Antola gaintezen!
– Muxu bat eta zaindu, agur.
– Berdin, agur.
