Euskararen egunaK
Antton Fernandez Lasa • Euskaltzale praktikantea
Abenduak 3+2 ditu Goiberri-ko zenbaki hau argitaratu den egunak. Euskararen nazioarteko eguneko mezu eta ekitaldi zaparrada atertzen hasi da dagoeneko. Idealizatutako Goierri eskualdea, bere herri txikiek eta mendiz inguratutako paisaiak osatuta, euskararen bihozgunerik sendo eta bizienetakoa izan da historian. Baina gaur egun, zer esan nahi du euskaraz bizi ahal izateko zinezko apustua egiteak?
Ikuspegi itxaropentsua transmititu digute aste honetan: Goierrin euskara ez da museo-hizkuntza; kalean, tabernan, azoketan eta kirol-guneetan entzuten da. Zenbait herritako jaiak euskaraz antolatzen dituzte, D ereduan matrikulatzen dira ikasle (ia) denak, euskal kultur jarduerak urtean zehar hainbat izaten dira…
Baina hizkuntza txikiagotuetako hiztunok jasaten dugun presioa kontuan hartu beharra dago. Gure ostatuetako barra gain eta pantailetan, ikusgarriago izaten ditugu El Diario V, ETBdos eta Radio Euzkadi, Goierriko Hitza eta Goierri irrati telebista bezalakoak baino. Azken hamarkadan, gaztelania eta ingelesa gero eta gehiago sartzen zaizkigu teknologia plataforma digitalen eta sare sozialen bidez.
Irtenbidea ez dago soilik hizkuntza mitinetan defendatzean, baizik eta euskaraz bizi, lan egin eta gozatzeko aukera errealak sortzean. Beraz, udalek eta mankomunitateek euskarazko zerbitzuak (hitzaldiak, ikastaroak eta abar) bermatu egin behar dituzte.
Goierrin euskaraz bizitzeko aukerak ez dira berez gertatzen. Eskualde gisa, kontzientzia kolektiboa hartu beharra daukagu: nahi al dugu euskal ikuskera bizirik (alegia, indartsu) mantendu? Erantzuna baiezkoa bada, benetako konpromisoa beharrezkoa da. Etorkizunak ez du derrigor iragana errepikatuko; gaur hartzen ari (ez) garen erabakietan dago. ■
