Julen Arakama • Zinemazalea
Azken bi urteetan bizitakoa, nolabait ere, Turbo bat izan da, noizbait iritsiko ziren eraldaketak bultzatu eta azeleratu dituen garai bat; urrunago zeudela ziruditenak kolpez hurbilago ikusten ditugu orain. Spike Jonzek zuzendu eta idatzitako Her filma lehenengoz ikusi genuela zortzi urte bakarrik joan dira, baina filma beste begirada batez ikusteko perspektiba irabazi dugulakoan nago. Labur esanda, filmak etorkizun gertu batean kokatzen duen maitasun istorio berezi bat pantailaratzen du. Theodore bere ordenagailuaren sistema eragilearekin maitemintzen da, adimen artifizial aurreratu eta sentiberaz osatua baitago.
Joan diren urte apur hauetan, lehen bizitza bustitzen zigun lanbro teknologikoa belaunetarainoko uholde bihurtu zaigu, eta tsunamia bidean dator. Pantaila bitartekari dela etxetik lan egin dugu, haurrek eskola eman dute, juntadizo birtualak egin ditugu lagun eta familikoekin. Lehen elkartasun eta harreman sokak zirenak, hari izateraino ahuldu eta azkenik hariak mozteari ekin diogu, gure oskola gogortuz, eta bertan gotortuz.
Horregatik filmak bikain lantzen dituen isolamendua, indibidualismoa, maitatzeko era berriak, errealitatea eta birtualaren mugen lausotzea, gizaki izatearen eta maitasunaren esentzia eta abar, beste begi batzuekin ikusi eta hausnartzeko modua dugu. Film bikaina, maitasun istorio zoragarri bat eta hausnarketa gustagarri baterako iturri oparoa.
