Pranko. (Adberbioa eta zenbatzailea). 1.Asko, ugari, nahikoa. «Bada festa franko herriotan». 2. Oso. ‘Franko’ formaren ezpainkaritzetik sortutako aldaera. Euskalki guztietan dago dokumentatuta –bizkaieraz gutxien–, baita Goierrin ere.
Pranko. (Adberbioa eta zenbatzailea). 1.Asko, ugari, nahikoa. «Bada festa franko herriotan». 2. Oso. ‘Franko’ formaren ezpainkaritzetik sortutako aldaera. Euskalki guztietan dago dokumentatuta –bizkaieraz gutxien–, baita Goierrin ere.